Pacific Crest Trail 2015.

10 dagen op weg en al 154 mijl = 250 km gedaan! We zijn in goede gezondheid en genieten elke dag van het avontuur en de natuur.
Het landschap verandert elke dag met nieuwe bloemen en ander landschap, zanderige kloven en nog veel meer cactussen.

Elke dag worden we verrast met de warme gesprekken die we hebben met collega PCT wandelaars en 'Trail Magic' die of we krijgen van de lokale bevolking; langs een weg of bij een huis. Gisteren bijvoorbeeld moesten we een omweg maken vanwege een verbrande regio enliepen we over de weg voor verscheidene kilometers. We vonden een plek om te kamperen in een US Forestry gebied na het passeren van een huis. We waren net de tent aan het opzetten toen twee grote honden om ons heen kwamen rennen. We waren bang dat we werden aangevallen. Maar het was het tegenovergestelde. Twee mannen brachten ons een aantal stukken warme pizza en cola / sprite. Dit is echt Trail Magic! Na het wandelen van 20 mijl (32 km) met slechts enkele crème crackers, pinda's en muesli-repen was dit absoluut perfect en echt aardig van ze. Dit was de tweede keer dat zoiets met ons gebeurde.

Die avond begon het te regenen. In de loop van de dag hadden we zware onweersbuien boven ons gezien, en we hadden geluk dat ze niet op ons neer zijn gekomen. Omdat we verwachtte dat het in de woestijn niet zou regenen, hadden we onze regenbroeken en handschoenen naar Kennedy Meadows gestuurd. Dat is waar de High Sierra bergen beginnen. We zouden dus erg nat gaan worden.

Volgende dag: mist en motregen. Op 1700 meter, omgeven door bergen met naaldbomen in de wolken, ziet dit er bijna uit als Noorwegen, geen woestijn!
Na een wandeling van een dag in de motregen kwamen we uiteindelijk bij Idyllwild. Een leuke kleine plek met veel blokhutten en een aantal herbergen / lodges. We waren koud en nat en gelukkig hadden we gepland voor onze eerste zero-day, wat betekent dat niet wandelen voor een volledige dag. We verblijven in een lodge met een echt bed en een jacuzzi !!! Wow.

We doen wat inkopen voor de komende 5 dagen wandelen, wassen onze kleding, eten grote ontbijten met veel fruit en zoveel calorieën als we kunnen eten. Lian is al een stuk magerder geworden en wil elk uur koekjes eten.

Dat doet me denken aan de titel. Omdat het moeilijk is om iedereen zijn naam te onthouden, worden trail namen gegeven. Je krijgt er een van andere hikers wanneer er iets gebeurt. Dus vorige week werd Lian Cookie Monster genoemd, je weet al waarom. Andre heet nu Morning Star, omdat we heel vroeg opstaan in het donker (voor de andere hikers beginnen), en hij met zijn koplamp op loopt. We starten zo vroeg om niet in de hitte te moeten lopen.

Morgen starten we met de volgende sectie en klimmen we naar grote hoogte (3000 meter) en passeren de hoogste berg van Zuid-Californië. Goede kans dat met de huidige regen en kou van vandaag (wat zeer ongebruikelijk is in het voorjaar hier), we op die hoogte sneeuw gaan tegenkomen.