Als een kleine mini tornado blaast de wind het stof op het pad omhoog. Het duurt zo’n 10 seconden en dan dwarrelt het volledig uiteen. Het is zeer fijn vulkanisch stof dat er uitziet als meel. En het zit overal. Zelfs als we in lange broeken lopen weet het zich een weg te vinden, langs je benen tot in je bilnaad. Wat soms het wandelen niet even prettig maakt. Gelukkig zijn er voldoende meren en beken om je in af te spoelen.

De afgelopen dagen zien we de ene spectaculaire vulkaan na de andere. Sinds Crater Lake zijn we de 3 Sisters, Mount Washington, Mount Jefferson en Mount Hood gepasseerd. Enorme vulkanen midden in een verder leeg bebost landschap. En we liepen dwars door zeer grote lavavelden heen om vervolgens in Obsidian National Park uit te komen. Een gebied dat volledig bestaat uit Obsidiaan. Gitzwart vlijmscherp vulkanisch glas wat dwars door je schoenen heen snijdt. Die zijn dan ook weer vervangen. Het 5e paar ondertussen.

We zijn in een gematigde klimaatzone terecht gekomen. De wouden veranderen en lijken nu meer op de bossen zoals wij die kennen. Veel onderbegroeiing, overal mossen op de bomen en de stenen, adelaarsvarens, rhododendrons enz. Alles is weelderig groen met mooie beekjes er doorheen. Zoals in de Ardennen of de Eiffel. De route bracht ons zelfs achter een waterval langs. Een prachtige ervaring.

En na al dat moois ligt ze daar dan. Als een ijzeren dame over de machtige Columbia rivier: The Bridge Of The Gods. Een historische brug die de staten Orgegon en Washington met elkaar verbindt. Voor alle overgebleven wandelaars een belangrijk moment.

Hand in hand staan we aan het begin van de brug en kijken elkaar aan. En terwijl de Columbia rivier onder ons door stroomt lopen we met vochtige ogen stapje voor stapje de brug op. Het is een emotioneel moment. Na ruim 3500 km lopen breekt de laatste fase van het traject aan, het doorkruizen van Washington state en de noordelijke Cascade bergen. Het loodzware toetje van de reis. Een spectaculair 800 km lang berggebied.

Halverwege de brug, op de grens tussen Oregon en Washington stoppen we. We kijken elkaar nog eens met enig ongeloof aan. Het gaat er werkelijk van komen! Nog een week of 4.

We vegen de tranen uit onze ogen en stappen Washington binnen.

Canada, here we come!!