In de afgelopen 9 dagen heeft er een ware transformatie plaats gevonden. Je kan merken dat we het grootste gedeelte van de Siërras achter de rug hebben. De hoge spitse bergen met hun diepe valleien maakten langzaam plaats voor lagere rondere toppen met brede rivieren en veel meren waarin we lekker gezwommen hebben. Alleen op de hoge passen vinden we nog sneeuw, maar voor de rest zijn het prachtige Alpen weides met enorm veel bloemen. Het groeiseizoen is hier erg kort waardoor de bloemen als een ware explosie binnen een week overal zichtbaar werden.

Er is ook sprake van een andere explosie. De bloemenpracht en de vele meertjes gaven het eigenlijk al aan. Dag en nacht hoor je het geluid van honderden muggen om je heen... Bzzzzzzzz. De dag start met alles IN de tent op te ruimen want aan de buitenkant van de tent staan ze je al op te wachten. Als we allebei klaar zijn gaat het muskietennetje op het hoofd en snel naar buiten. De handen smeren we in met DEET. Een soort moderne DDT. Kankerverwekkend dat wel, maar zo een beetje het enige dat hier werkt. Ze zijn vrij agressief en hongerig, en op andere middelen reageren ze niet eens. Met een hoge concentratie DEET blijven ze het aankomende uur wel weg.

Het ontbijt en avondeten gaat lastig. Bij iedere hap moet het netje omhoog, en dan weten ze je te vinden. Onze nekken hebben dan ook de nodige bulten. Wie ooit het boek “Nooit meer slapen” van Hermans heeft gelezen begrijpt wat we bedoelen.

Overdag gaat het nog, maar vooral vanaf een uur of 4 tot een uur of 8 hebben we zo onze eigen wolk om ons heen. Om toch in de pauzes rustig te kunnen zitten zoeken we vaak koude (sneeuw) of droge plekken op. Ook van winderige plekken langs brede beken houden ze niet echt.

Ondanks dat genieten we elke dag. Ook hier is het werkelijk adembenemend mooi. We zijn ondertussen door de Ansel Adams Wildernis, de John Muir Wildernis en het Yosemite National Park heen gelopen. Stuk voor stuk prachtig! Ook zijn we de 1000 mijl (1600 km) grens gepasseerd. Wederom een mijlpaal.

Nog een mijlpaal is het aantal paren schoenen dat we versleten hebben tijdens 1 tocht.

Lian: Het eerste paar trailrunner schoenen was na 500 mijl rijp voor de afvalbak, bij het tweede paar liet na 200 mijl het profiel al los en hebben we ze terug gestuurd voor garantie. Bij het derde paar Lowa bergschoenen laat ondertussen het bovenwerk los van de zool. Het zit alleen nog met goretex laagje vast.... Met naald en ijzergaren nog geprobeerd te redden, echter het is hopeloos. We zitten midden in de bergen en het is nog een week voordat Lian in South Lake Tahoe nieuwe kan krijgen. Laren we hopen dat ze het houden...

Andre: na 250 mijl andere schoenen genomen omdat hij zo’n last van blaren bleef houden. Ook zijn Lowa bergschoenen gaan nu dezelfde slijtage vertonen.

Veel andere zaken slijten ook:

De punten (Tips) van Andre’s wandelstokken zijn afgebroken en hij heeft drie paar sokken versleten.

Lian’s Broek zit vol met gaten en reparaties, en haar rugzak is voor de derde maal stuk op de titanium lasnaad. De fabrikant stuurt nu al de vierde rugzak op.

Etc

Over ongeveer een week zijn we de bergen uit en nemen dan een rustdag in Lake Tahoe. Zeg maar het “Gardameer” voor veel Amerikanen. Schijnt erg mooi te zijn. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst langs een grote bosbrand heen zien te komen. Bosbranden zijn hier gelijk op grote schaal. Deze is te vergelijken met half Limburg. We zien grote rookwolken in verte, ongeveer waar ons pad loopt, maar voorlopig heeft de brandweer alleen de wegen afgesloten en dorpen geëvacueerd. Ze geven aan dat het pad er nog ver genoeg vandaan loopt maar dat we wel rook tegen zullen komen. Spannend allemaal. Morgen vroeg moeten we daar doorheen. We zijn benieuwd... Nu maar hopen dat de wind niet gaat draaien en onze kant op komt.

Groetjes, Lian en Andre

Ps. alle foto's staan er nu op.