20 jul. 2015
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
Ja we hebben het gehaald! Een paar dagen geleden zijn we de markering gepasseerd. 1325 mijl (2132 km).
Maar de afgelopen dagen maakten waren niet makkelijk voor ons. Even terug gaan in de tijd:
Het zonlicht verdwijnt, wolken pakken samen. We horen gerommel in de verte als we langzaam een bergrug op lopen. Op de top zien we een donker zwarte wolk hangen. Oei dat voorspelt niet veel goeds.
Een bliksemflits en een harde klap laten ons schrikken. De wolk komt snel dichter bij. We pakken snel ons regenjack en gaan lopen. De flitsen worden heftiger en we zien ze loodrecht voor ons op de
bomen inslaan. Lian zet het op een snel-wandel tempo. We moeten nog 4 km op deze rug blijven lopen. Geen boom in de buurt, dus we lopen groot risico. Geen tijd te verliezen. Gaan met die banaan...
Het water komt met bakken uit de lucht, en onze broek en schoenen lopen vol met water. Geen regenbroek, die ligt in het noorden, want hier zou het droog zijn en nooit regenen....
We lopen een paar angstige uren in de stromende regen op de bergrug, telkens wachtend op de donder. Langzaam maar zeker verschuift de bui zich wat opzij. Af en toe zien we een paar bomen waar we
een paar minuten kunnen uitrusten, maar we moeten door. We moeten omlaag de bergrug af naar een veiliger plaats.Het paadje is een klein
modder beekje geworden.Omzeilen heeft geen zin want de sokken soppen behoorlijk. Het wordt kouder en later. Tegen vijven wordt het rustig. Het onweer is weg. De bomen en struiken druppen na.
En wij lopen rustig verder omlaag in de hoop wat op te drogen. Gelukkig kunnen we rond zeven de tent droog opzetten. Gauw wat eten en de slaapzak in en die ijskoude natte schoenen uit.
De volgende ochtend is het gelukkig nog droog. We trekken de natte schoenen aan en gaan vol goede moed op weg. Tegen twaalven begint het weer opnieuw. Onze schoenen waren net opgedroogd, en het
onweer barst weer los. Stoppen en in de tent gaan zitten kan niet, want we moeten verder. We hebben maar voor 5 dagen eten bij ons en dan moeten we 150 km verderop in het volgende dorp zijn.
Na drie dagen onweer en regen begint het weer wat beter te worden en blijft de warme Californische zon de hele dag beschikbaar.
Het is negen uur 's avonds. We hebben net genoten van een prachtige zonsondergang en liggen heerlijk in "bed". Andre is direct in slaap gevallen en Lian lig net te dommelen. Ze hoort getrippel rond
de tent, kijkt omhoog en ziet (we slapen zonder buitentent) een hert rondom onze tent snuffelen. Ze probeert te slapen maar hij blijft maar rondlopen en lawaai maken. Midden in de natuur en we
kunnen niet eens rustig slapen....
Ze probeert hem weg te jagen, maar hij blijft maar rond hangen. Opeens begint hij enthousiast van de grond te likken en te smakken. Dit was de plaats waar ze net geplast heef, bahbah. Hij likt,
smakt en begint zelfs met zijn poot te graven. Dat was het dus, waar hij op zoek naar was, hij wil ons zout hebben!!
Het gebied waar we doorheen lopen heeft nu veel weg van het zwarte woud, de Jura of soms zelfs Finland. Eindeloze wouden in een heuvelig landschap. Met dat verschil dat er vulkanen in staan. We
kunnen nu meer kilometers maken en zitten op een gemiddelde van 35 km per dag. De langste dag was 40 km. We zijn ons aan het voorbereiden op de staat Oregon, waar we twee weken lang een marathon
per dag willen lopen.
De antwoorden op vragen:
@Sonja en Ruud
We begrijpen je zorg over de brand. De ochtend voor we vertrokken hebben we overleg gehad met de Forest Ranger. Ze hadden de wegen gesloten maar vonden het nog niet nodig om het hele gebied af te
sluiten. De brand was ver genoeg weg. Op hun advies zijn we gegaan.
@Kees
Nee, we nemen geen wapens mee. Is ook een beetje lastig omdat in elke staat weer andere regels zijn. En je mag het ook niet meenemen in de Nationale parken. Wel hadden we (pepper) Bear spray kunnen
kopen. Dat mag wel in de parken. We hebben echter een lange tijd in Alaska tussen de Grizzlies geleefd met een tent en nooit problemen met beren gehad. Dus we kozen er voor om niet iets extra te
dragen.
@Madelief
Of we het gaan halen? We zijn halverwege en dan is de kans groot dat we het gaan halen en zelf versnellen (geen beginners blessures meer)
Echter een ongeluk zit in een klein hoekje.
We liggen exact op schema. De 4 dagen die we ingelopen waren in de woestijnsectie, hebben we in de pittige hoge Siërra's opgebruikt.
Misschien dat we wat extra km in Oregon kunnen doen, maar dat levert maar een paar dagen extra op. De verwachting/planning is dat we
30 septemberklaar zijn,
en dat moet haalbaar zijn.
We ontmoeten andere Hikers op de Trail en met sommigen hebben we een leuke tijd.
Ja, we missen soms wel de familie en vrienden en vragen ons af het daarmee is.
WiFi is hier (zo noordelijke) bijna nooit aanwezig in een dorp of café, en meestal valt hij na een paar minuten uit. We zijn blij als er soms een email doorkomt. AT&T ontvangst maar zelden (1
keer op de 14 dagen). Daardoor zal Skypen hier lastig en een hele uitdaging worden.
@Candy
Kunnen we jullie iets opsturen? Hartstikke leuk als je iets wil opsturen. Hou rekening met het volgende
- het kan wel drie weken duren voordat het in de US in de kleine plaatsjes arriveert
- het mag geen fruit, groenten of vlees bevatten, ook niet in gedroogde vorm
- laat ons weten of je wat opstuurt dan kunnen we erom vragen als we er zijn
- plaats het adres precies zoals hieronder omschreven en zet ( of teken) er een grote rode smiley op :-)
Keldermans / de Jel
PCT Hikers, ETA 9-1-2015
C/O Port Marine RV Park
